3 marca odbył się Apel z okazji Dnia Patrona naszego Liceum – wybitnego polskiego pisarza, Jarosława Iwaszkiewicza. W tym roku obchodzimy 36 rocznicę śmierci pisarza. Przedstawiciele Samorządu Uczniowskiego Liceum, w imieniu całej społeczności szkolnej, złożyli kwiaty i zapalili znicze na grobie swojego Patrona na cmentarzu w Brwinowie.
Jarosław Iwaszkiewicz większą część życia spędził w sąsiadującym z Brwinowem majątku Stawisko. W latach 50-tych, kiedy powstawało nasze Liceum, pan Iwaszkiewicz osobiście angażował się w jego tworzenie. Z jego inicjatywy pierwotnie nadano naszej szkole imię „Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju”, podkreślając zasługi tej organizacji dla powstania naszej szkoły. Liceum otrzymało imię Jarosława Iwaszkiewicza po śmierci pisarza, 30 maja 1981 roku.
Na apelu poświęconym wspomnieniu o Jarosławie Iwaszkiewiczu przestawiona została prezentacja multimedialna o życiu pisarza, czytane były fragmenty jego dzieł oraz pokazywane przykłady ekranizacji utworów Iwaszkiewicza.
Twórczość Jarosława Iwaszkiewicza w literaturze polskiej jest zjawiskiem wyjątkowym. Uwagę czytelników zwraca wielka liczba dzieł, zaś w tej obfitości utworów – ich tematyczna i gatunkowa różnorodność i wszechstronność artysty, który tworzył wiersze, poematy, dramaty, powieści, opowiadania, eseje, szkice, wspomnienia a nawet libretto.
Żaden z polskich pisarzy nie doczekał tak wielkiej ilości adaptacji swojej prozy, co Jarosław Iwaszkiewicz. Świadczy o wielkiej sile i żywotności twórczości pisarza. Zwykło się mówić, że opowiadania Iwaszkiewicza są bardzo filmowe.
Z całej puli filmów powstałych w oparciu o opowiadania Iwaszkiewicza, na czoło wybijają się arcydzieła w reżyserii Andrzeja Wajdy: „Panny z Wilka” Andrzeja Wajdy (nominowany do Oskara w kategorii „najlepszy film obcojęzyczny”) oraz „Tatarak”, których sceny ilustrowane fragmentami czytanymi mogliśmy podziwiać podczas apelu.
Fenomen popularności prozy Iwaszkiewicza wśród kilku generacji polskich filmowców bierze się, jak twierdzą znawcy, z precyzyjnie poprowadzonej narracji, dobrej charakterystyki postaci oraz obrazowego, czasem wyrafinowanego języka. Przekornie nawet mówiono: „jeśli nie masz pomysłu na film, weź Iwaszkiewicza”. Istnieje jeszcze jeden powód atrakcyjności prozy Iwaszkiewicza – dominujący temat bijący z jego twórczości to trudna koabitacja miłości i śmierci. Dwa zagadnienia porządkujące ludzką egzystencję.
Jarosław Iwaszkiewicz miał długie i barwne życie. Aktywny twórczo był do końca swoich dni. Pod koniec życia wyznawał: Zawsze boję się zaczynać coś większego, bo obawiam się, że już nie skończę. Zdążył stworzyć bardzo wiele i zostawił po sobie ogromną spuściznę, za co jesteśmy mu ogromnie wdzięczni.
