23.03.17r. w naszej szkole odbyło się spotkanie z panem porucznikiem Stanisławem Rumiankiem – uczestnikiem Powstania Warszawskiego.
Pan Rumianek ma aktualnie 90 lat i jest dziadkiem naszego kolegi z klasy – Filipa Rumianka. Filip zachęcił swojego dziadka, by opowiedział nam o tym powstaniu z własnego punktu widzenia.
Pan porucznik Stanisław Tadeusz Rumianek ps. „Wilk” urodził się 5 lipca 1929r.. Rozpoczął swoją działalność przeciw okupantom jeszcze przed powstaniem. 3 marca 1942r. dołączył do Szarych Szeregów. Do jego obowiązków należało: roznoszenie podziemnej prasy, dostarczanie informacji o okupancie, przenoszenie meldunków i wiele innych niebezpiecznych zadań. O wybuchu Powstania dowiedział się na ul. Senatorskiej, idąc do punktu kontaktowego z meldunkiem o ruchu wojsk niemieckich przy Moście Kierbedzia. Zobaczył wówczas Niemców ostrzeliwujących z karabinu maszynowego na samochodzie pancernym ul. Senatorską od Pl. Teatralnego. Po wybuchu powstania warszawskiego wstąpił do Kompanii Batalionu „Bończa” w Zgrupowaniu „Róg”. Ciężko było mu wykonywać kolejne zadania. Czasem musiał patrzeć na śmierć swoich kolegów, którzy umierali walcząc za Polskę. Aż do dzisiaj towarzyszą mu wyrzuty sumienia i wspomnienia tamtejszych wydarzeń.
Pan Rumianek opowiedział nam o kilku akcjach, w których uczestniczył, a także o swoich losach po powstaniu:
Wyszedł z Warszawy przez Wolę z ludnością cywilną – ok. 07.10.1944 r. Z obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121) wywieziony został do Tarnowa, gdzie przebywał u gospodarza we wsi Mościce. Wraz z bratem Andrzejem postanowili w październiku 1944 r. poszukać rodziny. Udali się do Krakowa, aby pojechać do wuja w rejon Białej Rawskiej. Już na dworcu zostali zatrzymani przez volksdeutscha i zaprowadzeni na gestapo na ul. Montelupich, gdzie Stanisław ze zgrozą stwierdził, że ma przy sobie legitymację powstańczą, zaświadczenie z pobytu w szpitalu i zaświadczenie o odznaczeniu Krzyżem Walecznych. Dwa pierwsze dokumenty zjadł, a zaświadczenie pozostało mu do dzisiaj. Z Montelupich przeprowadzono chłopców do Obozu Pracy Kraków Płaszów, skąd po kilku dniach zwolniono, wydając zaświadczenie, które pozwoliło im na legalne poruszanie się po Krakowie.
Został postrzelony w płuco 08.08.1944 r. na ul. Piwnej. Podczas powstania został awansowany z łącznika (ładowniczego) na strzelca, po wojnie do stopnia porucznika. Zdobył wiele odznaczeń, które mogliśmy zobaczyć:
– Krzyż Walecznych
– Krzyż Armii Krajowej
– Warszawski Krzyż Powstańczy
– Krzyż Partyzancki
– Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
– Medal za Warszawę 1939-1945
– Złoty Medal „Za Zasługi Dla Obronności Kraju”
– Medal „Pro Memoria”, Medal „Pro Patria”
To spotkanie przybliżyło nam wydarzenia z Powstania i oraz doświadczenia Pana Rumianka z konspiracji. Opowieści Pana Stanisława dały nam wiele do myślenia
Damian Kołodziejski 1A